Powrót do poprzedniej strony
Testy wysiłkowe wykorzystywane są w medycynie sportowej w celu:
1. Oceny wydolności fizycznej organizmu.
2. Kontroli reakcji hemodynamicznej na wysiłek fizyczny (ciśnienie tętnicze krwi, częstotliwość rytmu serca).
3. Zapisu czynności bioelektrycznej serca (rejestracja 1do12 odprowadzeń) i uwidocznienie patologii
związanych z wysiłkiem fizycznym: cech niedokrwienia mięśnia sercowego, zaburzeń rytmu, zaburzeń
przewodnictwa.
Metody oceny wydolności fizycznej, które mają zastosowanie w medycynie sportowej:
1. Oceniana metodą pośrednią (wg Astrand-Ryhming).
2. Test PWC170 (Physical Working Capacity 85% max tętna).
3. Test stopnia (test Harvardzki) do wykorzystania poza gabinetem lekarskim
4. Maksymalna zdolność pobierania tlenu (V02max)
– oceniana metodą bezpośrednią – badanie spiroergometryczne wymagające specjalistycznej aparatury
i bardzo drogie (wykonywane przez bardzo specjalistyczne ośrodki naukowe).
Polskie Towarzystwo Medycyny Sportowej, styczeń 2006
Stanowisko Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej dotyczące celów i metod wykorzystania testów wysiłkowych w medycynie sportowej
(informacja dla Narodowego Funduszu Zdrowia)
Testy wysiłkowe wykorzystywane są w medycynie sportowej w celu:
1. Oceny wydolności fizycznej organizmu.
2. Kontroli reakcji hemodynamicznej na wysiłek fizyczny (ciśnienie tętnicze krwi, częstotliwość rytmu serca).
3. Zapisu czynności bioelektrycznej serca (rejestracja 1do12 odprowadzeń) i uwidocznienie patologii
związanych z wysiłkiem fizycznym: cech niedokrwienia mięśnia sercowego, zaburzeń rytmu, zaburzeń
przewodnictwa.
Metody oceny wydolności fizycznej, które mają zastosowanie w medycynie sportowej:
1. Oceniana metodą pośrednią (wg Astrand-Ryhming).
2. Test PWC170 (Physical Working Capacity 85% max tętna).
3. Test stopnia (test Harvardzki) do wykorzystania poza gabinetem lekarskim
4. Maksymalna zdolność pobierania tlenu (V02max)
– oceniana metodą bezpośrednią – badanie spiroergometryczne wymagające specjalistycznej aparatury
i bardzo drogie (wykonywane przez bardzo specjalistyczne ośrodki naukowe).
Polskie Towarzystwo Medycyny Sportowej, styczeń 2006